Een passie voor architectuur + een passie voor fotografie = twee ingrediënten die er toe geleid hebben dat ik in 2012 aan de academie van Anderlecht met de opleiding Fotokunst begon en in 2017 afstudeerde met het eindwerk Procrastination.
Het eindwerk van 2017 in het kort? Ik maak ruimteschepen op basis van gebouwen, straten, gevels, elementen die uit zelf fotografeer in geplande steden overal ter wereld. Van Louvain-la-Neuve in België tot Chandigarh in Indië. Vliegen doen ze niet. Fascineren wel.
Mijn geboortedatum verraadt dat ik eerst nog wat andere watertjes heb doorzwommen. In 2000 ben ik afgestudeerd aan het Sint-Lukas in Brussel als reclamevormgever. Daarna heb ik verschillende jaren in de reclamesector gewerkt, voornamelijk als copywriter, en doorgegroeid tot digital marketeer.
Dat geeky en technologische vind je ook in mijn fotokunst. In 2014 heb ik mijn slaapkamer omgebouwd tot levensgrote camera obscura nadat ik werk van Abelardo Morell had gezien. 4 maanden hebben we zo in die kamer geleefd, in een omgekeerde wereld. Het resultaat vind je in de reeks Camera Obscura.
In 2015 ben ik met de Procrastination-reeks begonnen: het idee is ontstaan door een herinnering uit mijn kindertijd, wanneer ik als kind niet wou studeren, tekende ik ruimteschepen in een soort van architecturale dwarsdoorsnede: met verdiepingen, tuinen, waterpartijen, … en dan speelde ik ramp en ‘brandde’ ik de ruimteschepen op met rode bic.
Geen één tekening heeft dit overleefd, maar ze zaten in mijn hoofd. Daarom wilde ik de ruimteschepen opnieuw creëren, als grote fotocollages met echte gebouwen. Als eerbetoon aan een herinnering uit mijn kindertijd.
De Procrastinations zijn ook een visualisering van mijn passie voor architectuur. Toen ik in 2015 La Grande Motte bezocht kreeg de reeks helemaal vorm: ik ga gebouwen gebruiken uit geplande steden zoals deze! Procrastination is een ode aan de architectuur van steden die als een totaalconcept, als een soort utopie, ontsproten zijn uit het brein van architecten, politici, bouwheren. Deze steden hebben een doordachte structuur, de signatuur van de architect(en), een eigen karakter dat hen één maakt.
Ik inspireer me op hun vormentaal. Ik speel ermee, ik haal er plezier uit en hopelijk de kijker ook. Daarom wil ik ook niet dat het perspectief ‘klopt’. De mix tussen 2D en 3D nodigen de kijker ook uit om dichterbij te komen. Ze wandelen door het beeld.
Ondertussen heb ik vijf Procrastinations gemaakt en ben ik bezig met de volgende.
Ook de reeks foto’s die ik al meer dan tien jaren maak op Tour & Taxis is in 2023 een project geworden waarin mijn fascinatie voor architectuur en foto samenkomen. Ik toon de evolutie van de site van Thurn und Taxis: van een braakliggend terrein naar een doorgedreven ontwikkelingsproject waar grote immogroepen achter zitten.
Het contrast tussen leven en dood, van niets tot park, van ruïnes naar exclusieve kantoorlocaties is op 10 jaar tijd enorm. Gebouwen schieten als paddenstoelen uit de grond. Dure complexen midden in een achtergestelde wijk.
Ik beeld de evolutie uit onder de vorm van screenshots van levels in een urbanisatie game zoals Minecraft of Simcity. De game heeft levels, in tijd en ruimte, met verschillende sferen en uitvoeringen, in kleur en zwart-wit.